Nadat de vorige keer in Japan bleek dat mijn Kongo Tsue een flink stuk te lang was, in vergelijking met de wandelstokken die ze daar gebruiken, had ik besloten om maar een nieuwe trainingsstok te maken.

Mijn oude trainingsstok leek meer op een herdersstaf uit een kerststal. Schouderhoogte wat veel te lang, en hij moest teruggebracht worden naar een Japanse maat van 1.25 meter.
Maar niet alleen de lengte klopte niet, ook de dikte moest aangepast. 5mm in het vierkant erbij zou hem tot een echte Kongo Tsue maken.

Op de terugweg vanuit Japan had ik de grootste problemen om mijn Kongo Tsue mee te krijgen. Hij mocht niet mee het vliegtuig in als handbagage aangezien je hem als wapen zou kunnen gebruiken.
Toch wel vreemd.  Ik heb in vluchten naar Afrika wel gezien dat er geweren aan board kwamen en in een speciale ruimte werden bewaard. Maar okay, toen hem maar aan mijn rugzak vastgebonden en uiteindelijk kwam hij ongeschonden thuis aan.
Met deze wetenschap kwam ik op het lumineuze idee om mijn volgende Kongo Tsue demontabel te maken zodat hij beter handelbaar is als je hem niet gebruikt. Een prachtige pen en gat verbinding zorgt er nu voor dat ik hem zeer gemakkelijk kan demonteren.
Nog wat Japanse teksten die op de wandelstok horen te staan ingebrand, en tot slot netjes geschuurd zodat ik geen splinters in mijn handen krijg. Er bestaat natuurlijk een grens aan zelfkastijding.

Vandaag is dus de test of hij lekker in de hand ligt. Het trainingsweekend over het Twentepad is begonnen.