Ik ben net vertrokken van mijn kampeerplaats bij Uchiko en het begint een beetje te spatten. Er hangen donkere wolken boven mijn hoofd, en ik heb het idee dat het vandaag wel eens een regen dag kan gaan worden. Ik heb gisteravond al mijn ontbijt geregeld en kan dus flink doorlopen de eerste uren, maar de regen wordt mijn grootste spelbreker.
Af en toe voel ik wat spatjes en dan is het weer droog. Mijn poncho heb ik bij de hand en de plastic beschermhoes zit al om mijn hoed. In een bushokje eet ik snel even wat en trek toch maar mijn poncho aan. Het wordt al snel weer droog, waarna ik me kapot zweet. Toch maar weer uittrekken dus!
Dit gaat tot een uur of twaalf zo Door tot ik geen zin meer heb om hem aan te trekken. Je zult het net zien, maar dit is het moment dat het doorgaat met regenen. Binnen een mum van tijd stopt het met zachtjes regenen en gaan de sluizen van de hemel open.
Het voordeel van regen is, dat het je voeten koelt en dat is best lekker op je vibrams.
Ik loop flink Door de bergen en de wegen beginnen af en toe op wilde rivieren de lijken.
Even uitrusten doe je niet in dit weer, dus maak je flink wat kilometers.
Als ik uiteindelijk in Kuma Kogen aankom, zitten alle hotels vol!
Ik ben genoodzaakt om mijn tentje op te zetten, maar vindt gelukkig nog wel een Henro afdakje waaronder hij kan staan. Met een frisdranken automaat en een toiletgelegenheid hoor je me niet meer klagen. Oké, het was een onwijs zware dag waarbij het huilen je nader staat dan het lachen, maar de etappe is toch weer volbracht.
In de nacht wordt ik regelmatig wakker omdat ik het vreselijk koud heb. Dat is me nog niet eerder voorgekomen. Om gewicht te besparen heb ik geen  luchtbed mee, maar alleen een aluminium matje. In de ochtend kom ik achter de oorzaak. Er hangt een ochtend mist met een zicht van amper 25 meter. Van de kou moet ik naar de wc, en ik ga op een heerlijke, elektrische verwarmde toiletbril zitten. Ik blijf extra lang zitten om een beetje door te warmen.