Ik zwaai naar mijn nieuwe, 73 jaar oude vriend en hij zwaaid uitbundig, met zijn handdoek terug.
Een paar uur geleden heb ik hem leren kennen, deze krasse knar uit Hiroshima. Op het moment dat ik net de route op kwam liep hij een stuk voor me en haalde hem een kilometer of wat, later in. Een andere oude Henro kon ons niet bijbenen en ik zag hem even later, sneaky op de tijden tabel van de bus kijken. De oude boef.
Om een uur of half twaalf lunchten er bij een Henro rustplaats.  De volgende 70 plusser kwam ons achterop en bood ons vervolgens nog een ossettai aan. Een heerlijke warme bonenkoek was ons deel.
Bij de laatste supermarkt voor mijn slaapplaats voor de nacht sla ik wat eten in terwijl mijn vriend doorloopt.
Nu is hij lekker aan het pootje baaien en zwaait naar me. Ik loop door, al beginnen mijn voeten al wat pijnlijk te worden. Mijn doel is om aan het strand te kamperen, maar met is nog te vroeg om te stoppen. tussen 4 en 5 uur gooi ik de handdoek in de ring, maar de kampeerplaats onthoud ik voor morgen. Het is een schitterend uitzicht.
Ik loop verder naar een Henro hut met een openbaar toilet er bij.  Deze blijkt heel groot te zijn en in de loop van de middag komen er nog twee andere Henro's die hier komen slapen.
Een oud mannetje die ik vanmiddag al tegen ben gekomen spreekt me aan, en vraagt waar mijn vriend is gebleven. Ik leg hem uit dat die eerder is gestopt. Hij rolt zijn slaapmatje uit op een tafel en maakt zich klaar voor de nacht.