Ik zwaai naar mijn vriend en hij gebaart dat hij ergens omhoog gaat. Achter de winkel met streekprodukten zit de onsen en ik maak aanstalten om maar eens een lekker bad te nemen. Na drie dagen met je kont in een wasbak is dat best wel eens fijn. Een onsen is een Japans badhuis dat je maar moet vergelijken met een sauna, waarbij het dan om hete baden gaat.
Voor 510 yen, wat omgerekend nog geen 5 euro is, koop ik een kaartje. Omdat het niet de eerste keer is dat ik in Japan kom, ben ik bekend met de gebruiken in de onsen. Ik heb zelfs het Japanse badgerij van huis meegenomen.
Ik zie de mannen om me heen een beetje vreemd naar me omkijken met zo'n blik van: daar heb je er weer zo één! Maar als ik alles volgens gebruik doe wenden ze gerustgesteld hun blikken af en gaan door met hun eigen ritueel.
Ik kom heerlijk opgefrist uit de onsen en zoek de plek waar de tent mag staan. Het is naast het sportveld waar een jongetje met zijn vader nog een balletje staat te trappen.
Nu komt er een karretje van de terreinknecht aangereden en van achter zie ik een brandweer wagen aankomen. Binnen een mum van tijd staat het terrein vol met karretjes en brandweer wagens! Ook zijn de lichten inmiddels ontstoken.  Zes palen met ieder achttien lampen van ieder minstens 1000 watt. Ik denkt dat het voorlopig nog niet slapen wordt.
Brandweerlieden met rugnummers en Japanse tekens staan nu in het gelid. Op commando gaan ze te werk alsof ze synchroon opererende robots zijn, en bij elke beweging wordt 'jos' geroepen. Het is een koddig gezicht en ik weet eigenlijk niet hoe ik het moet noemen. Is het schoonspuiten of misschien wel synchroonspuiten. Beide vindt ik toch wel vreemd klinken.
Het is inmiddels 22:00 uur geweest en alles is opgeruimd en een ieder vertrokken. De terreinknecht doet het licht uit, en wel kunnen eindelijk gaan slapen. Veel te laat voor een Henro.