Twee jaar geleden hebben we er maanden over gedaan om de juiste spullen van de juiste materialen bij elkaar te vergaren. Kleding was daarbij nog wel een van de moeilijkste punten. Een lang koud trainingsseizoen maakte dit alleen nog maar moeilijker aan gezien we toen in juli en augustus gingen lopen.
Dit jaar kon ik dus alles zo uit de kast trekken. Het allemaal zijn dienst al bewezen onder de extreme omstandigheden en ik was dus zo klaar.
Toch nog maar even alles checken en passen.  Er is de laatste jaren veel gebeurt in mijn leven maar ook met mijn lichaam. Ik had al een donkerbruin vermoeden, daar ik mijn broeken, maatje 28 eigenlijk niet meer goed dicht kreeg. Mijn wandel korte broek is maatje 176 en ik moet flink trekken om deze over mijn reet te krijgen. Dan moet er ook nog een moneybelt onder! Dit gaat een ramp worden. Ik hou me maar vast aan de gedachte dat ik nog wel iets af zal vallen door het wandelen, maar als de trainigsperiode in het water valt Door een blessure begin ik hem toch wel te knijpen, en die broek ook.
Als een gestopte worst begin ik mijn eerste dagen van de Henro tocht, maar ik merk dat na een weekje mijn broek perfect zit. Er is een kilootje of 5 van af en er zijn zowaar weer iets van spieren te zien.
Naarmate de reis vordert zit alles steeds beter, op de rugzakband om mijn middel na. Die kan niet meer strakker waardoor hij flink aan mijn schouders trekt. De laatste week krijg ik een nieuw probleem. Mijn wandelbroek zakt van mijn reet.  Vooral tijdens het beklimmen van een berg loop ik als een vrouw, om de haverklap mijn broek op te hijsen.
Ik voel me wel weer een stuk beter in mijn vel zitten, lichamelijk en geestelijk. Dat is ook waar het allemaal om begonnen is.